مدیریت احتمالی تراکم در شبکه انتقال مبتنی بر مدلسازی رفتار غیرقطعی سیستم قدرت

بهره بردار سیستم با داشتن یک پیش بینی مشخص از شرایط شبکه انتقال و بازار انرژی در روز بعد، اقدام به تغییر آرایش بازار برای مدیریت و کنترل قیود امنیت در سیستم قدرت مینماید. از طرفی، رشد چشمگیر منابع عدم قطعیت در سیستمهای قدرت مدرن، مدلسازی رفتار غیرقطعی سیستم را در مطالعات و برنامه ریزیهای کلان به یک چالش اساسی تبدیل نموده است. بنابراین، طبیعی است که پیش بینی بهره بردار از شرایط واقعی شبکه در روز پیش رو با عدم قطعیتهایی همراه باشد و همین موضوع برنامه ریزی بهره بردار را برای مدیریت سیستم تحت تأثیر قرار میدهد. خط مشی کلی در این رساله، تلاش در جهت مقابله با تأثیرات مخرب رفتار غیرقطعی سیستم در فرآیند مدیریت تراکم شبکه انتقال از طریق ارائه یک ساز و کار نوین تحت عنوان "مدیریت احتمالی تراکم انتقال" میباشد. شکل گیری این ساز و کار پیشنهادی بر اساس یک فرمولبندی جدید برای مدلهای موجود مدیریت تراکم بوده به شکلی که بتواند بهره بردار را در اتخاذ راهکارهای کارآمد برای آزادسازی تراکم یاری نماید. مسئله برنامه ریزی مبتنی بر شانس که اخیراً در مطالعات احتمالی سیستم قدرت جایگاه ویژه ای پیدا کرده، در فرمولبندی جدید مسئله استفاده شده است. طرح پیشنهادی برای مدیریت احتمالی تراکم، با مدیریت مبتنی بر تحلیل حوادث آغاز شده و با ارائه مدل مدیریت مبتنی بر تحلیل شانس تکمیل خواهد شد. مدل مبتنی بر تحلیل حوادث بر مبنای تحلیل حوادث محتمل و در نظر گرفتن هزینه آنها در کنار هزینه های جاری مدیریت تراکم عمل نموده و راهکاری ارائه میدهد که دارای کمترین مجموع هزینه باشد. طرح نهایی مدیریت احتمالی تراکم یک چارچوب جامع برای در نظرگرفتن کلیه عدم قطعیتهای سیستم قدرت در فرآیند مدیریت تراکم است به شکلی که بتواند تأثیرات نامطلوب رفتار غیرقطعی سیستم را در ارائه راهکارهای آزادسازی تراکم در بازار روز بعد به حداقل برساند. بر این اساس، یک فرمولبندی جدید برای فرآیند مدیریت تراکم با استفاده از مسئله برنامه ریزی مبتنی بر شانس که شامل قیود تصادفی است، ارائه میگردد. این قیود تصادفی بر اساس توابع چگالی احتمال متغیرهای خروجی سیستم نظیر توان جاری خطوط شکل گرفته و میزان ارضای آنها توسط پارامتر سطح اطمینان که در اختیار بهره بردار است، کنترل میگردد. بنابراین در فرآیند مدیریت احتمالی تراکم، بهره بردار میتواند با شناخت صحیح منابع عدم قطعیت سیستم از یکسو و حساسیتهای شبکه تحت مدیریت خود از سوی دیگر، به اتخاذ راهکارهای آزادسازی به گونه ای بهینه و ایمن اقدام نماید. در نهایت، با پیاده سازی روشهای عددی و تحلیلی برای حل مدل پیشنهادی، مزایا، معایب و نقاط ضعف و قوت آن آشکار شده و راهکارهای اصلاحی برای نقاط ضعف ارزیابی شده، ارائه میگردند. بررسی کلی نتایج تحقیقات انجام شده در این رساله نشان میدهد که مدل پیشنهادی مدیریت احتمالی میتواند به شکل موثری برای مدلسازی واقعیتهای شبکه و در نظر گرفتن عدم قطعیتهای آن بکار گرفته شود و نتایج مثبت آن در عملکرد مطلوب مدل پیشنهادی انعکاس مییابد. بطور کلی میتوان گفت که طرح پیشنهادی مدیریت احتمالی با توجه به مزایایی که ایجاد میکند و علیرغم تمام پیچیدگیهایی که دارد، کم و بیش میتواند جایگزین مناسبی برای مدلهای قطعی موجود باشد.